“Mijn klapperklanten zijn bovengemiddeld interessant en kleurrijk. Ze hebben hun eigen verhaal en passen niet in ons systeem. Ze houden zich niet aan de regels en rommelen zich door het leven. Ze zullen zich nooit aanpassen. Ze wonen in andere huizen met ander meubilair en andere opvattingen. Heerlijke rare vogels: je zou er zo een aflevering van Paradijsvogels mee kunnen vullen.”
Klapperklanten
Driendijk heeft het over zijn ‘klapperklanten’, mensen die zijn vastgelopen met hun administratie of financiën en die bij hem terechtkomen. “Sommigen zijn depressief, de weg kwijt, psychotisch. Of ze hebben gewoon een onverwachte tegenslag: relatie uit, baan kwijt, en dan overzien ze het niet meer. In zo’n situatie durven ze vaak hun post niet meer te openen en komen zo steeds verder in de problemen. Maar het gaat nooit alleen om die berg post. Gisteren zat ik nog bij een jonge vent. Vorig jaar in een depressie terecht gekomen en sindsdien z’n post niet meer geopend. We zijn begonnen met enveloppen openmaken en het blijkt allemaal mee te vallen. Het zijn niet zoveel schulden. Dan zetten we een paar stappen en begint er iets op gang te komen. Voor sommigen is dat genoeg om zelfstandig verder te gaan, voor anderen is het fijn dat je wat langer met ze meeloopt. En overal waar ik kom denk ik: ‘Jij zit nu daar en ik zit hier, maar dat had ook andersom kunnen zijn. Ik denk nooit: ‘Tjonge, dat zou mij niet overkomen’.”
Voldoening
Driendijk is van huis uit trainer/adviseur voor hoogopgeleide specialisten, maar daar is hij mee gestopt omdat het te weinig voldoening gaf. Nu leeft hij van zijn spaargeld. “Ik ben een goede trainer, al zeg ik het zelf. Heb ik dertig jaar lang gedaan, maar ik vroeg me steeds vaker af: ‘Kan ik mijn talenten niet beter inzetten, in deze tijd waarin zoveel mensen vastlopen? Bijvoorbeeld met vrijwilligerswerk dat er echt toe doet?’ Nu kijk ik ’s ochtends in mijn agenda en heb ik gelijk goeie zin.”
En passant
“In principe ben ik administratieMaatje en geen levenscoach of zoiets. Dat laatste is het werk van de generalisten, de professionals van WIJeindhoven of GGZ. Ik kom alleen voor de paperassen en er hoeft verder niks. Maar als ik met die papieren bezig ben, praten mensen honderduit. Ik zeg alleen maar: ‘Oh-ja-joh, oh ja?’ En dan zeggen ze bij het afscheid dat ze zo’n fijn gesprek hebben gehad. Ik ben niet met hun leven bezig, dat doen ze zelf – het coachen gaat meestal en passant.”
“Bij nieuwe aanvragen is de druk hoog en de rotzooi het grootst. Dan moet er acuut gehandeld worden en kom ik soms twee keer in de week, twee uur achter elkaar. Maar in veel gevallen is eens in de maand al voldoende. Dan werk ik in tien minuten de maandelijkse overschrijvingen af en drinken we nog even koffie. Heel simpel.”